[15 November, Jakarta, Saskia Teunissen]
Hier mijn terugblik op op mijn bezoek aan Jogjakarta voor de Dutch School-cursus Eager to Share.
Ik heb 7 verpleegafdelingen in het Dr. Sardjito ziekenhuis bezocht. In Indonesische ziekenhuizen valt het enorme verschil tussen afdelingen op. Zeer minimaal ingerichte afdelingen met 8 mensen op een kamer, 1 meter tussen de bedden, zonder faciliteiten voor de ‘poor people’ zonder verzekering. VIP rooms voor vermogende mensen met alles verzekerd. De verschillen zijn schrijnend. Deze verschillen in de ziekenhuizen zie je terug in Indonesische maatschappij. Opvallend dat ‘ de buitenkant’ van Hygiene en Veiligheid vanwege internationale accreditatie goed geregeld zijn. De implementatie aan de ‘binnenkant’ blijft echter ver achter.
L Van open ziekenhuisingang naar de afdelingen… M Voor je afdeling opgaat schoenen uit R Op de afdeling liggen patiënten in palliatieve fase die geen geld of familie hebben op de gang
Lichamelijke verzorging van de patiënten is de verantwoordelijkheid van de familie. Evenals eten en drinken. Verpleegkundigen zijn vrijwel de hele dag bezig met controles van vitale functies, medisch handelen en de administratie daarvan. Vrijwel alle verpleegkundigen die ik sprak zijn zich bewust van hun beperkte inhoudelijke kennis. Zij willen graag verder leren. Leidinggevenden steunen dat meer of minder openlijk.
De Masterclass Palliative Care werd goed bezocht, met name door leidinggevende verpleegkundigen. Voorafgaand meenden zij dat er geen noodzaak was voor verdere scholing Palliatieve zorg. Volgens hen is het basiszorg die alle verpleegkundigen in het ziekenhuis beheersen. De uitdaging was dus hen mee te nemen in de specifieke en specialistische kant van de palliatieve zorg en de ontwikkeling die dat vraagt. Tijdens de masterclass werd steeds meer gelachen vanwege het voortschrijdend inzicht. “Ik zie nu pas hoe weinig we weten.” Besloten werd een project te starten voor multidisciplinaire kennisontwikkeling en de Dutch School daarvoor opnieuw te benaderen.
Met de Commissie Palliative Care, waarin docenten, onderzoekers, artsen en verpleegkundigen, werd gesproken over de inrichting van een Palliative Care Unit in het ziekenhuis en een hospice in de community. Tijd te kort, maar de peilers van het framewerk zijn neergezet. Belangrijkste resultaat is dat nu duidelijk is dat medische en verpleegkundige staf samen eerst een glasheldere definitie van palliatieve zorg moeten beschrijven om een haalbaar project in te richten.
Gesprek met de vice-decaan Geneeskunde van de Universitas Gadjah Mada, Professor Adri Utarini heeft geleid tot een intentieverklaring om de Eager to Share-cursus te gaan opnemen in het samenwerkingsverband van de universiteit en het Ruma Sakit-ziekenhuis. Daarvoor is overigens wel uitbreiding van de samenwerking nodig met nog twee andere ziekenhuizen. een daarvan is het universiteitsziekenhuis in Solo.
Nu in Jakarta. Van het tropisch groen naar een metropool. Andere wereld. Even wennen… Zie foto boven. Hieronder foto’s zijn vanuit mijn hotelkamer en in de lobyy. Vanavond komen mijn Demeter-collega’s Cathelijne en Gon en mijn UMC Medische Oncologie-collega Bernard Vos aan. Morgen gaan we gaan de cursus in de ziekenhuizen Dharmais Cancer Center en Cipto Mansino voorbereiden. Wordt vervolgd.
.
Hotellobby en uitzicht uit mijn hotelkamer