[Yogyakarta, 28 oktober 2015, Gon Uyttewaal en Cathelijne Verboeket]
Het Dr. Sardjito ziekenhuis, waar wij elke dag toeven, is een groot algemeen ziekenhuis bestaand uit verschillende gebouwen. Wij vermaken ons in het onderwijsgebouw, waar een collegezaal is, een skillslab, diverse leslokalen en een eigen keuken. Tegenover het onderwijsgebouw is een kinderopvang en iets verderop een minimarket. Via open gangen loop je naar de andere gedeeltes van het ziekenhuis. Je loopt tussen de tropische tuinen door, ongeveer een meter verhoogd ten opzichte van buiten. Aan de rand liggen soms mensen te slapen.
Wij krijgen vandaag een rondleiding door het kankerziekenhuis. Via die rustieke open gangen komen we als eerste op de kinderafdeling, wa
ar we persoonlijk worden rondgeleid door de kinderhematoloog / oncoloog. Het is indrukwekkend hoe deze vrouw bij elke patiënt op persoonlijke wijze contact maakt. Bij de kleine baby’s, liggend in immens grote bedden, met een tedere aai en een vriendelijk woord naar de ouders en bij de grotere kinderen ook met een aanraking gecombineerd met een grapje. En bij een meisje van een jaar of acht, wat al zo lang was opgenomen in verband met een langdurige behandeling van leukemie en duidelijk lijdt aan somberheid, neemt ze de tijd om een kleine glimlach op de mond van het meisje te bewerkstelligen. Soms voelen we ons wat ongemakkelijk. Alle patiënten worden aan ons voorgesteld. Zo veel variaties van bloedkanker, zoveel variaties van doodzieke kinderen, zoveel variaties van machteloosheid. We realiseren ons hoeveel meer kans op genezing deze kinderen gehad zouden hebben als ze in Nederland waren geboren. Ook op onze kinderoncologie afdelingen is verdriet, machteloosheid en onrechtvaardigheid. Maar de kans op genezing bij onze kinderen, met alle mogelijke behandelingen voorhanden, ligt aanzienlijk hoger.
Er volgen no
g diverse andere afdelingen en overvolle poliklinieken. En een dagbehandeling chemotherapie waar de mensen in een drietal kleine ruimtes op elkaar geladen, met brancards in de gangen, hun behandeling krijgen. De patiënten en hun naasten dragen hun ziekte en het lijden met geduld en overgave. Indrukwekkend!
Ondertussen werken “onze participants” zelfstandig aan een opdracht over pijn. Ze maken zich de richtlijn pijn eigen en bereiden een presentatie voor met behulp van een zelf ingebrachte casus. De lessen van gisteren over de presentatietechnieken zijn goed geland bij hen. Op inspirerende wijze, gebruik makend van rollenspel, PowerPoint of beiden, nemen ze elkaar mee. Een leerzaam onderdeel, met goede energie, waarbij de middag voorbij vloog.
Terug naar het hotel treffen we een wonderlijk fenomeen, komend van de markt: Paaskuikens te koop. In geel, roze paars of groen! Hoe kleurrijk kan het leven ook zijn!